Open bedankingsbrief voor minister Karine Lalieux

Werk Inkomen Mensenrechten Open bedankingsbrief voor minister Karine Lalieux

Lies Vanpeperstraete publiceerde een open bedankingsbrief voor minister Karine Lalieux (PS). Terecht!

Karine Lalieux (PS) is de minister in de federale regering die bevoegd is voor de tegemoetkomingen van personen met een handicap. Zij heeft sinds haar aantreden als minister heel belangrijke maatregelen genomen om de toegang tot de integratietegemoetkoming te verbeteren. Het zijn grote stappen vooruit voor de inkomenspositie en tewerkstellingskansen van personen met een handicap. 

Lies Vanpeperstraete, vrijwilligster bij GRIP en al jarenlang betrokken bij de thematiek, schreef een brief naar de minister. We publiceerden ze online op dewereldmorgen.be zodat ze ook openbaar zou zijn en een breder publiek zou kunnen informeren. Lies zette in de brief nog eens duidelijk bij mekaar wat de recente maatregel inhoudt en wat haar enorme betekenis is. Ze deed dit vanuit haar eigen situatie maar met een knipoog naar de mensenrechten van alle personen met een handicap. Ze bedankte de minister voor deze verwezenlijkingen. We mogen gerust stellen dat dit ook een open brief vanuit GRIP is, een open bedankingsbrief. Je kan de brief lezen op https://www.dewereldmorgen.be/artikel/2022/05/05/minister-karine-lalieux-u-verdient-alle-lof-voor-uw-werk-voor-personen-met-handicap/, of onderaan dit artikel als je naar beneden scrolt. 

Bedankingsbrief

Het doet goed om eens een bedankingsbrief te kunnen schrijven. Mensen met een handicap hoeven natuurlijk niet 'dankbaar' zijn bij elke maatregel die evident zou moeten zijn. Maar het is fijn als ministers met een visie en een luisterend oor doen wat in hun macht ligt en structurele verbeteringen aanbrengen. Daar mag best erkenning en lof tegenover staan. Daarom deze bedankingsbrief. 

Als je meer wil lezen over de maatregel en het parcours van Karine Lalieux, dan kan je terecht bij ons informatief artikel dat op 14 maart op onze website verscheen:  Prijs van de arbeid en van de handicap verlaagd! - Grip (gripvzw.be)

Hieronder kan je de open bedankingsbrief lezen

Geachte minister Lalieux,

Graag zou ik u hartelijk willen danken voor uw werk rond de integratietegemoetkoming voor personen met een handicap. U hebt wat we kunnen verdienen zonder dat we onze integratietegemoetkoming verliezen sterk opgetrokken. Terecht want de integratietegemoetkoming helpt ons om onze kosten door handicap te betalen. Onze handicap gaat niet weg door te gaan werken, en ook de kosten gaan niet weg! Uw maatregel om die drempel van de ‘prijs van de arbeid’ te verlagen betekent dan ook heel veel voor mij en ook voor 50.000 anderen. Dankzij uw maatregel zullen veel werkende personen met een handicap een integratietegemoetkoming krijgen en dus minder zelf moeten opdraaien voor hun kosten door handicap. Heel veel andere mensen, waaronder ikzelf, die afgeremd werden in hun tewerkstelling zullen nu meer kansen hebben om te werken en betaald te worden naar eigen kunnen. Ik voel me als persoon met een handicap minder anders bekeken op de arbeidsmarkt. Ik ben heel blij dat u ook uw coalitiepartners heeft kunnen overtuigen.

Waarom is dit zo belangrijk voor mij?

Het was de afgelopen jaren enorm frustrerend voor mij dat ik mijn toevlucht moest nemen tot steeds meer verlof zonder wedde omdat ik anders mijn integratietegemoetkoming voor mijn handicapkosten zou verliezen. Als je verlof zonder wedde moet nemen blijft je werk liggen. Je kan je job niet volwaardig uitoefenen. Ik wou mijn werkgever, de Arteveldehogeschool, niet ontgoochelen, zodat  ik steeds mijn opdracht vrijwillig verder uitoefende zonder ervoor vergoed te worden.

Onbewust speelde ook al jaren mee dat ik schrik had voor het moment dat ik met pensioen ga. Ik heb nooit voltijds gewerkt dus kan minder pensioenrechten opbouwen, en daarenboven moest ik nog elk jaar die periode   verlof zonder wedde nemen. Ik voelde de angst om ooit na mijn loopbaan in armoede terecht te komen.

Deze maatregel betekent voor mij dat ik in de toekomst volledig volgens mijn diploma en volgens mijn anciënniteit mijn job ten volle kan uitvoeren en geen verlof zonder wedde meer moet nemen. Ik word eindelijk ook gelijk behandeld en dat is belangrijk voor hoe ik mij voel als mens. Het voelt als een erkenning dat ik er mag zijn en dat ik een waardevolle bijdrage doe aan de samenleving.

Grote stap vooruit voor gelijke rechten en inclusie

Dit is écht een belangrijke stap vooruit voor een inclusieve samenleving waarin iedereen meetelt. Veel mensen nemen inclusie gemakkelijk in de mond maar in de praktijk ervaren mensen met een handicap nog veel drempels om volwaardig te kunnen meedoen. De regelgeving en het beleid zorgen zelf voor heel wat drempels. Met uw maatregel hebt u een belangrijke drempel om te gaan werken verlaagd. Door de integratietegemoetkoming te behouden moeten we minder zelf opdraaien voor kosten door onze handicap. We belanden daardoor minder gemakkelijk in armoede.

Ik zie mijzelf als een voorvechter van gelijke rechten en inclusie voor personen met een handicap in ons land. Dankzij u heeft België een belangrijke stap vooruitgezet in het inclusieverhaal waarin mensen met een handicap worden gezien als evenwaardige werknemers, die verloond worden naar hun eigen kunnen.

Ik voel ook veel voldoening omdat ik mij de afgelopen jaren samen met GRIP vzw (www.gripvzw.be ) persoonlijk heb ingezet om deze scheve situatie aan te kaarten, in de hoop dat de bevoegde minister dit zou rechttrekken. Ik ben begonnen nadat in de zomer van 2018 de toenmalige minister Zuhal Demir de prijs van de liefde had verlaagd. (https://www.gripvzw.be/nl/artikel/193/meer-integratietegemoetkoming). Meer mensen met een handicap met een werkende partner konden hun integratietegemoetkoming behouden. Dat was een goede maatregel, maar voor mij enorm ontgoochelend. Partners mochten wel meer verdienen maar de persoon met een handicap zelf niet, die werd nog steeds in een ondergeschikte positie geplaatst. Voor mij als werkende single veranderde dit niets. Ook voor andere alleenstaande mensen met een handicap die een gewone job hadden veranderde dit niets. Het voelde aan als onrechtvaardig, discriminerend en absurd. In januari 2019 berichtten we hier voor de eerste keer over op de website van GRIP: https://www.gripvzw.be/nl/artikel/268/lies-pas-toch-dat-systeem-aan. In april 2019 vermeldde ik het in een interview voor sociaal.net als een voorbeeld van structurele drempels voor inclusie in wetgeving. https://sociaal.net/verhaal/probleem-eenzaamheid-beperking/ 

We spraken met minister Nathalie Muylle, mijn getuigenis kwam op de voorpagina in De Standaard https://www.standaard.be/cnt/dmf20191202_04747688 , ik nam deel aan het panelgesprek bij de voorstelling van het Boek Armoede en Handicap https://youtu.be/KcpXMcrlt_0  , georganiseerd door de FOD Sociale zaken en de dienst Maatschappelijke Integratie van de federale overheid. Voordien hadden medewerkers van GRIP al een aantal gesprekken  met kabinetsmedewerkers van de wisselende ministers voor personen met een handicap in een turbulente regeerperiode. Uw videoboodschap voor het webinar van GRIP eind 2020 over de effecten van werken op de tegemoetkomingen (https://www.youtube.com/watch?v=6_2puIzuGj4) was heel duidelijk (https://www.youtube.com/watch?v=SEB_ziHZVWA ). Ik had veel hoop dat het erdoor zou komen en dat de prijs van de arbeid zou worden afgeschaft.

Eind goed al goed

Het was echter tot op het laatste moment nog spannend voor mij, want er was nog geen regeringsbeslissing gevallen. In september vorig jaar publiceerde ik nog een open brief aan u. (https://www.gripvzw.be/nl/artikel/503/belgie-hinkt-op-twee-benen). Ik denk dat u toen al ver gevorderd was in de onderhandelingen want nauwelijks een maand later, in oktober 2021, kondigde u in De Standaard aan dat mensen veel meer zouden mogen verdienen zonder hun integratietegemoetkoming te verliezen. Ik was heel opgelucht toen het in maart 2022 eindelijk ook definitief in het Staatsblad verschenen was.

Erkenning voor de stem van personen met een handicap

Ik ben bescheiden. Ik was niet de eerste persoon die zich hiervoor inzette en GRIP ook niet de eerste organisatie. Ik denk wel dat onze inzet mee een verschil heeft gemaakt en dat geeft veel voldoening. Ik ben tevreden dat we hebben volgehouden en niet hebben opgegeven. Je moet geduld hebben en blijven op dezelfde nagel kloppen en je teleurstelling omzetten in strijdvaardigheid om te blijven doorgaan. Het is wel jammer dat het zo lang moet duren vooraleer de politiek luistert naar mensen met een handicap én er dan ook in slaagt om echt structurele veranderingen ten goede te nemen.

Hoe ziet mijn toekomst er nu uit?

Momenteel ben ik mijn grenzen aan het aftoetsen. Ik ben vast benoemd voor 45 procent, maar diep in mijn achterhoofd droom ik ervan om iets meer te kunnen werken op de Arteveldehogeschool. Ik moet hier wel mijn fysieke beperkingen in acht nemen en ik mag niet te veel hooi op mijn vork nemen. Ik run ook al jaar en dag mijn eigen vzw, vzw Inclusie Vandaag (https://www.inclusievandaag.be/ ), waar ik tot nu toe altijd als vrijwilliger heb  gewerkt. Ik geef advies en ondersteuning in het kader van het persoonsvolgend budget en inclusief onderwijs. Door uw maatregel kan ik nu bekijken of ik dit werk ook een stuk betalend kan uitvoeren. Je ziet, voor mij is deze maatregel een wereld van verschil. Je kan zeggen dat een plafond van 63.000 euro toch een spijtige beperking is, maar anderzijds geeft het ons de kans om een volwaardige job te kunnen uitvoeren en ook gelijke behandeling te krijgen in belangrijke rechten zoals opbouw van anciënniteit.

Met hartelijke groeten,

Lies Vanpeperstraete

Verberg submenu