Is dit een feestje waard?

Wie onze website of onze Facebook GRIPKomopvoorinclusie of twitter @GRIPvzw in de gaten houdt weet het al: 27 september wordt DE dag om samen met andere mensen op straat te komen voor de rechten van personen met een handicap. Dan komen  honderden mensen met een handicap uit heel Europa naar Brussel voor de tiende Freedom Drive mars. GRIP zal er bij zijn en we hopen dat jij ons komt versterken !

Een dag om samen te vieren en te protesteren. 

Vieren omdat al 50 jaar mensen met een handicap samen ijveren voor het recht op een onafhankelijk leven. En omdat de Freedom Drive, HET tweejaarlijkse gebeuren om aandacht te eisen voor dit recht, haar tiende verjaardag viert. 

Protesteren omdat het nodig blijft om voor het recht op een onafhankelijk leven op te komen. Want we zijn er nog niet. Overal en ook in ons land lukt het mensen met een handicap niet of nauwelijks om met ondersteuning in de samenleving te leven, te participeren op gelijke voet, eigen keuzes te maken. Er is nog veel werk aan de winkel om alle drempels weg te werken. En dit moet hoger op de politieke agenda!

Met de Freedom Drive protestmars eisen we van de politici acties om gelijke rechten te waarborgen. Er is een eisenpakket voor het Europese niveau waarover in gesprek wordt gegaan met Europese volksvertegenwoordigers. Tegelijkertijd is het een moment om ook de politici van de verschillende Europese landen acties te eisen om het recht op een onafhankelijk leven te verzekeren. Voor vele Europese landen en ook voor de Europese Unie zelf is de uitvoering van het VN-Verdrag inzake de Rechten van Personen met een Handicap de baken aan de horizon. 

Vind je dit belangrijk en wil je de mensenrechtenbeweging van personen met een handicap steunen? Probeer er dan zeker bij te zijn op 27 september! De oproep en praktische informatie over de Freedom Drive protestmars 2022 vind je ook in een apart artikel op onze website. Je kan de link naar dit artikel ook naar geïnteresseerden sturen.

Een streepje geschiedenis over "Independent Living"

Het is 50 jaar geleden dat Ed Rogers in Berkley in de Verenigde Staten van Amerika samen met andere Independent Living activisten het eerste Independent Living Center oprichtte.

Independent Living vertalen we in het Nederlands als Onafhankelijk Leven. Onafhankelijk leven gaat niet over er alleen voor staan, of niemand nodig hebben in je leven, of met niemand rekening houden! Iedereen heeft andere mensen nodig. Het recht op onafhankelijk leven gaat over zelf keuzes kunnen en mogen maken, op gelijke voet met andere participeren en wonen en leven in de samenleving, met de ondersteuning die daarbij nodig is. Dat is een zoektocht, maar een waardevolle en noodzakelijke zoektocht. In een samenleving waarin iedereen een evenwaardige plek heeft, wordt deze zoektocht ondersteund en onderneemt men een eigen zoektocht: die naar welke aanpassingen er moeten gebeuren om de maatschappij open en toegankelijk te maken voor iedereen.

50 jaar geleden al kwamen mensen in opstand tegen het feit dat ze apart werden gezet van anderen, niet als waardevol werden gezien, werden beschouwd als objecten van zorg in plaats van als subjecten van rechten. Ed Rogers en zijn mede-activisten wilden beschouwd worden als mensen net als andere mensen, met dezelfde rechten. Het feit dat mensen met een handicap evenveel recht hebben om in de samenleving te leven, werd genegeerd. 

In instituten werden mensen met een handicap bij elkaar gezet en brachten zij hun hele leven door, apart van de samenleving. Overal in de wereld begonnen mensen met een handicap zich hiertegen te verzetten, op de ene plek al wat meer en wat vroeger dan op de andere. Ook in andere landen dan de Verenigde Staten ontstonden Centra voor Onafhankelijk Leven. Binnen en rondom de Centra voor Onafhankelijk Leven verzamelden zich mensen met een handicap die elk op zich en ook samen opkwamen voor een versterking van hun rechten. Ze informeerden elkaar om het recht op onafhankelijk leven ook in de praktijk om te zetten. 

In 1990 ontstond het Europees Netwerk voor Onafhankelijk Leven (ENIL): een heus Europees Netwerk waarmee de beweging krachtiger werd en uitwisseling en samenwerking werden versterkt. Op de website van ENIL staat een mooi artikel, weliswaar in het Engels, over de voorbij 50 jaar Independent Living. 50th Anniversary of the Independent Living Movement - ENIL

Dapper gaan waar anderen ons voorgingen

Er is dus zeker reden om te vieren op deze tiende Freedom Drive. 50 jaar volgehouden samen strijden voor het recht op een onafhankelijk leven is niet niks! Tegelijkertijd moeten we erkennen dat we 'er nog niet zijn'. Als de inclusieve samenleving de horizon is, dan lijkt die horizon soms nog heel ver af, vaag en moeilijk te onderscheiden. 

De weg naar gelijke rechten is lang en vol hobbels. Het is niet moeilijk om gefrustreerd te geraken. We zouden willen dat het sneller ging. We vinden dat we meer zouden moeten kunnen. Maar dat gaat niet, en veel ligt buiten onze macht. 

Toch betekent dit niet dat we geen invloed hebben. En onderschat nooit de kracht van enkele vastberaden mensen! De geschiedenis heeft het al vaak genoeg aangetoond dat je met een paar mensen stenen kan verleggen. 

In het artikel op de website van ENIL staat een mooie zin: 

"A lot has been done and a lot remains to be done, but each generation brings its own contribution. Today’s achievements are due to yesterday’s efforts. Let us never forget that."

Je zou dit zo kunnen vertalen:

"Er is al veel gedaan en er moet nog veel gedaan worden. Maar elke generatie doet zijn eigen bijdrage. Wat we vandaag verwezenlijken is dankzij de inspanningen van gisteren. Laten we dat nooit vergeten."

Net zoals de perfectie niet bestaat, en de regenboog niet tastbaar is, zal DE horizon altijd onbereikbaar zijn. Maar er zijn wel degelijk veranderingen ten goede, wat hier, wat daar, wat zus, wat zo,... Het is belangrijk om die te zien, daar moed uit te putten en te erkennen dat de inzet van onze vroegere en huidige compagnons de route, en onze eigen inzet, er wel degelijk toe doen. 

Deze tiende Freedom Drive schenkt dan ook zowel aandacht aan de jonge generatie activisten, als aan de mensen die het leven lieten. Vanzelfsprekend worden Ed Rogers en alle pioniers van voorbije decennia geëerd. Het diner op dinsdagavond is opgedragen aan Kapka Panayotova van wie we nog niet lang geleden afscheid moesten nemen.

Vanuit GRIP denken we ook met veel warmte en respect terug aan zovele mensen in eigen land die anderen inspireerden, beweging maakten, verandering in gang zetten en bezongen, actie voerden, een vol leven ambieerden en daar ook voor gingen. Zij gingen te vroeg. Wie hen kende blijft hen herinneren én zet de tocht verder. 

- What do we want?

- Freedom!

- When do we want it?

- Now!

(Vertaling: Wat willen we? Vrijheid! Wanneer willen we het? Nu!)