Lies: "Pas toch dat systeem aan!"

Lies is master in de orthopedagiek en werkt al 10 jaar als docent aan een hogeschool in Gent. Lies werkt 45%. Ze mag maar 22.899,05 euro verdienen of er wordt aan haar integratietegemoetkoming (IT) gesleuteld. Ze moet elk jaar anderhalve maand verlof zonder wedde nemen omdat ze anders te veel verdient. Ze moet meer en meer verlof zonder wedde opnemen omdat haar anciënniteit per jaar stijgt. Ze blijft wel doorwerken tijdens deze periode van onbetaald verlof. Het verlof neemt ze enkel voor de financiële gevolgen, ze heeft er geen eigen voordeel bij, integendeel. Anderhalve maand doet zij dus onbezoldigd vrijwilligerswerk aan een hogeschool.

Rem

Ze zou in principe nog wat meer willen werken. Ze doet dit niet omdat dit problemen zou geven voor haar integratietegemoetkoming. Ze voelt zich gediscrimineerd ten opzichte van andere collega’s die niet geremd worden in hun tewerkstelling en carrière omdat ze geen handicap hebben / niet financieel afhankelijk zijn van de IT.

Niet voor haar

Dit is al jaren een frustratie voor haar. Deze zomer werden de regels over de integratietegemoetkoming aangepast. Het vrijstellingsbedrag op het inkomen uit werk van partners van mensen een integratietegemoetkoming werd opgetrokken. Lees hierover het artikel op de website van GRIP. Eerst dacht ze dat het ook voor haar misschien een oplossing zou zijn.

Toen ze navraag deed bij de federale overheid bleek dat het enkel voor samenwonenden was. Ze belde naar GRIP om de absurde situatie te signaleren en te vragen of er rond het vrijstellingsbedrag van de persoon met een handicap zelf ook nog een hervorming zou gebeuren. Met de nieuwe regelgeving voelt ze zich ook gediscrimineerd tegenover personen met een handicap die samenwonen met een partner. 

Handicapkosten vergoed krijgen

Lies heeft een integratietegemoetkoming van 557 euro per maand (categorie 3). Belangrijk voor haar is de koppeling aan het WIGW-statuut (WIGW staat voor Weduwen, Invaliden, Gepensioneerden en Wezen). Hierdoor heeft ze fors minder uitgaven voor therapieën, medicatie, doktersconsultaties (waarvan zij erg afhankelijk is wegens haar beperking). Zonder het WIGW-statuut worden die kosten onbetaalbaar. 

Verlies

Ze werkt dus veel maar wordt maar voor een deel van haar werk betaald. Ze wil meer werken, maar omwille van fysieke problemen en oververmoeidheid is het voor haar onmogelijk om een voltijdse betaalde job te hebben. Ze heeft veel capaciteiten maar wordt door de regelgeving van de integratietegemoetkoming verhinderd om ze ten volle te benutten. Naast een rem op haar loopbaan is dit een verlies voor de samenleving. Buiten een rem op haar inkomen nu is dit ook een rem op haar inkomen later en een verlies voor de sociale zekerheid. Ze zou veel meer kunnen bijdragen dan ze nu doet.

Absurd

Ze vindt dit zelf een absurde en onrechtvaardige situatie. Daarboven lijkt het haar ook zeer absurd dat de maatschappij zoveel geld investeert in een hoog opgeleid iemand en dat die persoon dan niet ten volle haar professionaliteit kan delen met en inzetten voor de maatschappij.

Wat vindt GRIP?

Personen met een handicap krijgen te kampen met veel drempels als zij een job zoeken of een loopbaan willen uitbouwen. Ook de regelgeving op federaal niveau zorgt nog voor drempels.

• Het is goed dat er een integratietegemoetkoming bestaat. Die compenseert de niet-becijferbare meerkosten omwille van handicap. Het is echter niet logisch dat je ze kwijtraakt vanaf een bepaald inkomen. De kosten door handicap gaan niet weg omdat je gaat werken! Als je dus geen integratietegemoetkoming meer krijgt, moet je die handicapkosten uit je eigen inkomen betalen. Dan houd je minder over om van te leven.
• Het is goed dat mensen met een werkende partner nu (in de meeste gevallen) een integratietegemoetkoming krijgen. We juichen deze maatregel van Zuhal Demir toe! Maar het is ook absoluut nodig dat er zo snel mogelijk een tweede aanpassing komt van de regelgeving: namelijk dat je je integratietegemoetkoming niet verliest als je gaat werken.

Mensen met een handicap moeten gelijke kansen krijgen om een volwaardige loopbaan uit te bouwen en een volwaardig inkomen op te bouwen. Dit komt een pak dichterbij wanneer zij hun handicapkosten niet zelf moeten ophoesten.