Een huis, een thuis, maar geen tehuis

Wonen

In onze nieuwste publicatie #inclusie#wonen laten we 5 mensen aan het woord. Zij vertellen hoe ze inclusief wonen waarmaken in de praktijk.

Nog te vaak leeft het idee dat je met een handicap best in een voorziening woont. Een grote instelling of een groepshuis, tussen andere mensen met een handicap. Maar het kan anders. Mensen met een handicap willen en kunnen ook een eigen thuis hebben in een gewone buurt, tussen andere mensen, met en zonder handicap, net zoals iedereen.

Het kan

Dominiek heeft een verstandelijke beperking en woonde 39 jaar in een instelling. Dankzij een persoonlijk assistentiebudget en een steunnetwerk kan hij toch alleen wonen.

“Ik kan nu zelf beslissen wat ik doe, ik sta op mijn eigen benen”, zegt Dominiek. “Mijn netwerk helpt me daarbij. Het is een groepje mensen dat regelmatig samenkomt om met mij beslissingen te nemen.” Het steunnetwerk zorgt niet voor de dagelijkse ondersteuning, daarvoor heeft Dominiek zijn persoonlijke assistenten. Met dienstencheques betaalt hij een poetshulp en een bewindvoerder waakt erover dat de huur op tijd betaald wordt.

Hefbomen en drempels

De getuigenissen in #inclusie#wonen laten je kennis maken met een aantal hefbomen voor inclusief wonen. Hoe belangrijk het kan zijn dat mensen uit de buurt je kennen bijvoorbeeld. Of dat je je ondersteuners niet hoeft te delen met andere mensen met een handicap, ook al wonen die vlakbij.

De publicatie toont je ook de drempels die mensen tegenkomen. Het is immers duidelijk dat een eigen, aangepaste woonplek vinden nog lang niet evident is. Zo moeten woningaanpassingen vaak nog (deels) betaald worden uit het eigen inkomen, blijkt uit het verhaal van Geert. Of moet je al ‘geluk hebben’ dat je een lening kan en mag afsluiten, vertellen Jan en Létitia.

#inclusie#wonen brengt mensen met een handicap in beeld die hun dromen op vlak van wonen najagen. ‘Gewoon’ een eigen plek, midden in de samenleving. Tussen ons allemaal.