Nadia: “Waarom moet ik mijn meerkosten door mijn handicap zelf betalen? Daardoor beland ik in armoede”
Nadia getuigt.
“Ik woon in een huurappartement in het centrum van Brussel. Ik heb mijn handicap gekregen op mijn 30ste als gevolg van een arbeidsongeval. Sindsdien ben ik compleet verlamd vanaf mijn borstkas. Mijn inkomen ligt niet onder de armoedegrens maar door mijn handicap, en alle niet-gedekte kosten, beland ik toch in armoede. Ik kan nog wel mijn ellebogen bewegen, maar mijn vingers en al de rest niet meer.
Ik werk slechts 3 halve dagen per week in een labo omdat ik meer fysiek niet aankan. Het is heel intens op lichamelijk vlak en zelfs belastend. Dit is mijn betaald werk. Ik doe ook heel wat onbetaald vrijwilligerswerk. Dat vrijwilligerswerk is fysiek niet zo moeilijk, het is meer intellectueel werk. Met mijn maandelijkse verzekeringsuitkering en mijn loon kom ik net aan 1.800 euro netto per maand. Dat is nog een redelijk bedrag, zou je kunnen zeggen. Door al mijn onkosten kom ik hier echter niet mee toe.
Een aantal jaren geleden rekende ik uit dat ik evenveel kosten heb door mijn handicap als dat wat ik verdien. Dat is nog buiten de assistentiekosten gerekend. Ik krijg gelukkig wel een persoonsvolgend budget om assistentie mee te betalen.
De integratietegemoetkoming is een tegemoetkoming van de federale overheid die bedoeld is om de meerkosten van de handicap te betalen. Maar ik krijg minder dan 1/4de van het bedrag waar ik erkend voor ben, gewoon omdat ik een verzekeringsuitkering heb. De overheid stelde dus eerst vast dat mijn zelfredzaamheid heel laag is en dat ik 800 euro per maand zou moeten krijgen om handicapkosten te betalen. En vervolgens krijg ik er maar een klein deel van. De rest van de handicapkosten moet ik maar zelf zien te betalen van die uitkeringen. Waar moet ik dan mijn huur en mijn eten van betalen?
Ik lijk wel gestraft. Als ik voltijds zou kunnen werken, dan zou ik wel die 800 euro krijgen. Maar voltijds werken lukt me niet. Ik ken iemand met een gelijkaardige zelfredzaamheid. Hij krijgt wel 800 euro omdat hij voltijds werkt en geen vervangingsinkomen krijgt. Voor wie een uitkering heeft, telt een ander plafond. Ook mensen met een werkloosheidsuitkering of een invaliditeitsuitkering hebben hetzelfde probleem.
Dit is een van de redenen waarom mensen met een handicap soms gemakkelijker in armoede belanden. Het recht op een menswaardig inkomen wordt aangetast. De volgende federale regering zou dit dringend moeten rechtzetten."
Het schaduwrapport over recht op menswaardig inkomen
JA zeggen, JA doen?!
GRIP heeft een schaduwrapport opgemaakt over de mensenrechten van personen met een handicap in Vlaanderen. Dat rapport zal GRIP voorleggen aan het VN-Comité in Genève dat op 22 augustus België ondervraagt over de implementatie van het VN-Verdrag handicap.
Het VN-Verdrag verwacht onder artikel 28 dat er maatregelen genomen worden om mensen met een handicap te vrijwaren van armoede en de zorgen voor een goede sociale bescherming.
GRIP brengt in het schaduwrapport aan dat mensen met een handicap al jaar en dag oververtegenwoordigd zijn in de armoedecijfers.
De volgende punten brengt GRIP daarbij onder de aandacht:
- Mensen met een handicap hebben dubbel zoveel kans op armoede. Concreet (cijfers van 2023): 13% van de personen met een handicap leeft in een huishouden met een inkomen onder de armoederisicodrempel (bij personen zonder handicap is dit 7%.
- De uitkeringen voor personen met een handicap (voornamelijk de inkomensvervangende tegemoetkoming) liggen nog steeds onder de armoederisicodrempel.
- Bij tewerkstelling worden de uitkeringen te snel verminderd.