Slachtoffer actualisering: “Ik wil hier weg! Dit is niet vol te houden!”
We wachten nog steeds op uitspraak van de Raad van State en weten niet wanneer die zal vallen.
Te weinig ondersteuning
Heel wat mensen zijn wanhopig door tekort aan ondersteuning. In die groep zitten ook mensen die een budgetvermindering kregen door de zogenaamde 'actualisering'. Zij zagen het budget voor ondersteuning waar ze recht op hebben verminderd met duizenden euro’s. Ze merken hoe moeilijk of zelfs onmogelijk het is om met te weinig ondersteuning een menswaardig bestaan te kunnen leiden.
Rechtbanken
Een aantal gedupeerden stapten tegen de actualisering naar de arbeidsrechtbank. Arbeidsrechtbanken oordeelden in individuele dossiers al dat de actualisering strijdig is met de grondwet. GRIP vocht het Besluit van de Vlaamse Regering waarin de actualisering opgenomen is aan bij de Raad van State. Veel van de individuele zaken werden on-hold gezet totdat de Raad van State zich uitspreekt.
Wachten op een uitspraak
De procedure bij de Raad van State zit in de laatste fase. Na de zitting van 4 oktober, waar de auditeur haar advies in ons voordeel bekrachtigde, is het wachten op de uitspraak van de rechters van de Raad van State. Die zullen in de komende tijd een uitspraak doen.
We weten niet wanneer de Raad van State zich zal uitspreken. We hopen zo snel mogelijk, maar we kunnen hier niets over zeggen. De uitspraak blijft niet abnormaal lang uit.
Wat zijn ondertussen de effecten van de actualisering?
We kunnen nu enkel wachten en ondertussen mensen blijven informeren over de actualisering en de gevolgen ervan. Zo publiceerden we recent nieuw studiewerk waaruit blijkt dat de regering in 2022 en 2023 maar liefst 11,5 miljoen euro bespaart door de actualisering.
Achter de cijfers zitten mensen. Om deze mensen een gezicht en een stem te blijven geven, publiceren we hieronder de woorden van Anke. Zij vindt het belangrijk dat mensen zouden begrijpen wat een aanslepend tekort aan de juiste ondersteuning betekent.
Anke contacteerde ons dit voorjaar:
"Ik woon in een psychiatrisch verzorgingsTehuis in Zoersel. Ik pas hier niet, ik heb ass. Ik wil zo snel mogelijk verhuizen maar zonder budget gaat dat niet. Ben hier al vijf jaar mee bezig!"
Anke getuigde in juni al in de krant De Standaard. In juni stelde de auditeur van de Raad van State dat de actualisering strijdig is met de grondwet en adviseerde ze de rechters van de Raad van State om de artikelen te vernietigen.
Anke bleef ons op de hoogte houden van haar situatie in het PVT, waar ze ongelukkig is. Ze stelde haar hoop op haar procedure bij de arbeidsrechtbank. In oktober schreef ze ons opnieuw:
"Zoals jullie weten heb ik dit aangevochten voor de arbeidsrechtbank en in september was mijn zitting. Het VAPH heeft op de zitting gezegd dat ze sowieso in hoger beroep zouden gaan. En dat de zaak dan enkele jaren gaat in beslag nemen. Ik wil de moed niet laten zakken en ik stel mijn hoop op de uitspraak van de Raad van State. Maar het duurt allemaal zo lang! Deze situatie is niet meer vol te houden. Ik moet hier echt weg! Ik heb een afspraak bij een toontjeshuis in Boom. Misschien een toekomstperspectief? Maar met 7.75 wordt dat heel moeilijk!"
Vorige week kregen we deze noodkreet van haar:
"Ik kan zo echt niet verder met mijn 7.75 punten. Ik wil hier weg, ik hoor hier NIET! Ik ben dat hier echt kotsbeu! Er moet iets gebeuren!
Eigenlijk ben ik aanvaard door Thomashuis Westmalle maar zelfs 24 punten is eigenlijk te weinig. Ze bekijken het nog, maar waarschijnlijk is het ook niet haalbaar. Ik begrijp het niet. Het VAPH schrijft in zijn brief dat ze rekening hielden met wat ik gevraagd heb. Niet dus! Ik heb 24/24 zorg gevraagd en ik krijg 7.75 punten. Dat is toch niet normaal ?
Ik wil hier weg maar dat gaat niet met zeven punten! Ik wil mijn beloofde 24 punten! Ik ben nu echt ten einde raad! Help mij aub! Dit is geen houdbare situatie meer! Sorry ben echt boos op alles en iedereen! Ik slaap haast niets meer!"
Stemmen laten horen
Wat de Raad van State ook beslist over de actualisering, in Vlaanderen is er sprake van tekorten in ondersteuning om te wonen waar en met wie je wil. Dit zijn schendingen van het recht op ondersteuning. De situatie van Anke illustreert dit. GRIP vindt het belangrijk om deze situaties en stemmen te laten horen. Anke is uiteraard niet de enige en elke situatie is anders. Iedereen heeft recht op ondersteuning en een menswaardig bestaan.