"Er zijn geen excuses om er eindelijk aan te beginnen"

Gelijke kansenbeleid Mensenrechten VN-Verdrag

We tellen af naar DE betoging van het jaar voor de rechten van personen met een handicap. Heel hard nodig, getuigt Eddy Schelfhout.

Op 27 september om 10u verzamelen een paar honderd personen met een handicap uit eigen land en heel Europa in het Jubelpark in Brussel. Niet voor een wandelingetje in het park... wel om te protesteren tegen de dagelijkse schendingen van de mensenrechten van personen met een handicap in heel Europa en ook in ons land.

Lees de oproep voor de Freedom Drive Protestoptocht 2022 en kom ons versterken. Elke aanwezigheid en elke stem telt!

GRIP verzamelde een paar getuigenissen van mensen uit eigen land die een aantal van de knelpunten illustreren die in heel Europa en ook bij ons het recht op een onafhankelijk leven moeilijk maken.

Eddy Schelfhout

Freedom Driver Eddy Schelfhout (44 jaar) staat al 18 jaar op de wachtlijst. “Eerst voor een persoonlijke assistentiebudget en nadat in 2014 de regelgeving veranderde voor een persoonsvolgend budget. Voor mij is het resultaat van die hervorming hetzelfde: ik blijf nog altijd wachten. Het is niet normaal dat personen met een handicap voor de meest normale dingen continu afhankelijk moeten zijn van familie en vrienden. Mijn moeder heeft me al die jaren enorm bijgestaan met vele praktische taken. Het lukt haar nu niet meer voor haar eigen huishouden. Het is al lang tijd dat ik als zoon haar zou moeten kunnen helpen, maar dat gaat dus niet.”

Eddy heeft tijdens de Freedom Drive een aantal gesprekken met europarlementairen. “Voor alle duidelijkheid, die gaan niet over onze persoonlijke situatie. We bespreken daar het eisenpakket van ENIL. Centraal daarbij staan wel het recht op persoonlijke assistentie en meer bekendheid en betere waardering voor de job van persoonlijke assistent, kansen op tewerkstelling, een plan voor deïnstitutionalisering en investeringen in ondersteuning in de maatschappij, niet in instellingen. Momenteel moeten kinderen met een handicap in Vlaanderen langer wachten op persoonlijke assistentie om gewoon bij hun ouders te kunnen blijven wonen en ter ondersteuning naar de gewone school in de buurt te gaan dan op een plaats in een internaat met daarbij vaak een traject in buitengewoon onderwijs. Dat is de omgekeerde wereld."

Of wat denk je ervan dat sommige mensen al vijf jaar in een woonzorgcentrum verblijven omdat ze hun persoonsvolgend budget niet krijgen? Geen budget geen ondersteuning en geen ondersteuning geen voldoende kansen om zelfstandig te wonen. Mensen gaan eraan kapot en worden in armoede gestort omdat de bijdrage voor het woonzorgcentrum zo hoog is. Het woonzorgcentrum daarentegen wordt wel gesubsidieerd voor de plaats die deze persoon inneemt. (Lees de getuigenis "Ik wil mijn vrijheid terug!"). Zelf voel ik ook de dreiging van geïnstitutionaliseerd te geraken als mijn gezondheidssituatie zou verslechteren of wanneer ik door een stom ongeluk afhankelijker zou worden van anderen.

Het zijn situaties van mensenrechtenschendingen die al lang door het beleid aangepakt hadden moeten zijn. We hebben NU een plan voor deïnstitutionalisering nodig met een hele reeks maatregelen waardoor mensen worden ondersteund om in de samenleving te leven in plaats van tegengewerkt. Het VN-Comité in Genève heeft er bovendien juist specifieke richtlijnen over ontwikkeld. Die moeten samen met de tekst van het verdrag zelf en de aanbevelingen over artikel 19 van het verdrag alle uitleg geven over hoe de landen deïnstitutionalisering kunnen aanvatten. Er zijn dus geen excuses om er eindelijk aan te beginnen. 13 jaar na ratificatie van het VN-Verdrag is het de hoogste tijd.”

Eddy besluit: "Natuurlijk zijn er nog heel veel andere thema’s die ook belangrijk zijn. Ik denk bijvoorbeeld aan het beeld over personen met een handicap in de media, het recht op inclusief onderwijs, toegankelijkheid van de openbare ruimte en het openbaar vervoer. Als je je niet vlot kan verplaatsen, is dat een enorme rem om een gewoon leven te leiden, te gaan werken, met vrienden iets te gaan drinken, je partner te bezoeken in het ziekenhuis, etc. Politici moeten op alle vlakken stappen vooruit zetten richting inclusie."

"Er zijn geen excuses om er eindelijk aan te beginnen"

Door Katrijn Ruts 22 sep 2022

Gerelateerde artikels