"Ik voel me bestolen door het VAPH"

Herman Hillen is lid van het Bestuur van GRIP. Hij kroop, naar aanleiding van een VTM-reportage van onderzoeksjournalist Paul Connolly, in zijn pen en publiceerde in eigen naam een tekst op www.dewereldmorgen.be. De thematiek van het programma doet de heer Hillen sterk denken aan zijn eigen situatie waarin hij naar eigen aanvoelen opgelicht wordt door de Vaamse Overheid. Lees hieronder enkele citaten, klik op de link naar de tekst van Hillen en lees wat GRIP vindt.  

"Elke maand moet ik naar de bank. Want de rusthuisfactuur is 2000 euro per maand. En met mijn pensioen kom ik 1/4de van dat bedrag te kort."

"Binnen enkele maanden zal mijn spaargeld helemaal op zijn en moet ik naar het OCMW om het rusthuis te betalen. Dan zal ik elke uitgave die ik doe moeten verantwoorden aan het OCMW." 

"Ik zie een duidelijke parallel tussen de misdaadorganisaties waarover wordt bericht in het TV-Programma 'Undercover: Fighting the Fraudsters' en de Vlaamse Regering / het VAPH."

"De parallel met de misdaadorganisaties is dat je allerlei dingen worden beloofd maar dat er niets komt."

"In plaats van geld te geven, moeten de mensen met een handicap naar financiële bronnen zoeken om hun wachttijd door te komen. Niemand weet hoe lang dat is, ook het VAPH zelf niet. Dat is misdadig voor een land met zoveel kennis en wetenschap."

Lees Herman Hillen op dewereldmorgen:  Ik voel me bestolen door het VAPH - DeWereldMorgen.beDeWereldMorgen.be

Wat vindt GRIP?

De situatie van Herman Hillen is een glasheldere illustratie van dweilen met de kraan open. Je kan niet aan de ene kant zeggen dat je armoede bestrijdt en aan de andere kant mensen in de armoede storten door hun handicapkosten niet te dekken. 

Niet alleen leven burgers met een handicap zoals de heer Hillen noodgedwongen en doordat regeringen hun rechten niet prioritair vindt, geïnstitutionaliseerd. Doordat het rusthuis veel meer kost dan hun inkomen verdwijnt het traag opgebouwde spaargeld als sneeuw voor de zon. 

Door nalatigheid en wanbeleid van politici kalft de financiële draagkracht van Herman Hillen af.

• De Vlaamse Regering maakt niet voldoende budgetten vrij om het recht op ondersteuning van personen met een handicap waar te maken en slaagt er zelfs niet in om crisis- en noodsituaties allemaal te erkennen en ter harte te nemen. Er bestaan wel procedures voor noodsituaties maar met een strikte omschrijving die niet alle noodsituaties dekt. Op een kamer in een institutionalisering wonen of in armoede terechtkomen doordat aanhoudende handicapkosten jaren eigen zak moeten worden betaald, wordt niet beschouwd als noodsituatie. Het decreet persoonsvolgende financiering (reeds van 2014) heeft het nochtans over zorggarantie voor mensen met de grootste ondersteuning.  
• Want ondanks de hoge factuur van 2000 euro per maand voor de heer Hillen, stopt ook de Vlaamse Overheid heel wat geld in deze onmogelijke situatie. Maar dan vanuit een andere pot, de ouderenzorgpot. Er is dus geen geld voor Hillens persoonsvolgend budget om in de maatschappij te leven, maar wel voor de subsidiëring van zijn plaats in het rusthuis. Is dit hoe België / Vlaanderen het VN-Verdrag inzake de Rechten van Personen met een Handicap uitvoeren? 

Geen gericht beleid voeren om situaties zoals die van de heer Hillen aan te pakken is dom. Hoe langer volwaardige budgetten voor ondersteuning uitblijven, hoe groter de uitdagingen voor de mensen zelf én de sociale vangnetten in onze samenleving. Men holt al jaren achter de feiten aan. Zo worden de problemen vele malen erger dan ze waren. Zowel voor de personen in kwestie als voor de politici zelf. 

Ondanks aanschrijven van ministers, publicatie van artikels, parlementaire vragen en besprekingen in de Commissie Welzijn, is er nog steeds zelfs geen alarmbelprocedure die dit soort situaties erkent en oplost. Maar... als mensenrechtenschendingen zo lang aanhouden zonder dat de overheid er iets aan doet, is er dan bovendien geen sprake van schuldig verzuim?  

Het is op geen enkele manier goed te praten dat in een rijk land en rijke regio als de onze, mensen bij handicap of ziekte in een paar jaar al hun spaargeld zien verdwijnen en toekomstperspectief op een waardig leven de mist in zien gaan. De opsomming van de mensenrechten die geschonden worden is lang. De woede van burgers zoals Herman Hillen is dan ook volkomen begrijpelijk en terecht. Het is uiteindelijk de Vlaamse Regering die voldoende middelen ter beschikking moet stellen en de nodige maatregelen moet nemen om mensenrechtenschendingen die nu bezig zijn te stoppen en toekomstige mensenrechtenschendingen te vermijden. Maar die doet dit niet en laat mensen in de kou staan. 

Enerzijds spoort de regering mensen aan om te werken. Anderzijds zorgt men aan het einde van hun loopbaan of wanneer een tegenslag hen afhankelijker maakt van ondersteuning door derden, niet voor de nodige budgettering om ondersteuning te betalen. Zo keren mensen zich af van de politiek en van agentschappen zoals het VAPH die mee verantwoordelijk zijn om het beleid uit te voeren. 

Hoe ziet de toekomst eruit?

Die is, objectief bekeken, gerust kafkaiaans te noemen: 

• Het OCMW van Antwerpen krijgt er een klant en een financiële uitdaging bij;
• Het rusthuis blijft na vijf jaar iemand huisvesten voor wie het verblijf daar als absoluut tijdelijke opvang bedoeld was;
• Iemand die van inborst een vrije vogel is kan al jaren geen kant meer uit;
• En de Vlaamse Overheid blijft het rusthuis ook de komende jaren subsidiëren om de vogel in zijn gouden kooitje te verzorgen.

Het moet anders

Ook op andere vlakken zijn de noden hoog. Onze samenleving staat op springen. Politici en alle politieke partijen zullen echt uit hun pijp moeten komen om onze welvaartstaat te redden en alle burgers de sociale bescherming te bieden die nodig is. In de verdeling van de middelen die aanwezig zijn en gegenereerd worden in ons land en onze regio, zou het invullen van de mensenrechten van eenieder absoluut voorop moeten staan. Toch?    

Meer lezen

Eerder verschenen over de situatie van Herman Hillen : 

November 2020: Ministers laten veertigers, vijftigers en zestigers jaren in rusthuizen zitten. - Grip (gripvzw.be)

September 2020: "Nu kan ik nog van mijn oren maken" - Grip (gripvzw.be)

Juni 2020, na de eerste coronalockdown: "Plots is er voor alles en nog wat geld, maar niet voor mijn persoonsvolgend budget" - Grip (gripvzw.be)

Herman Hillen staat op de wachtlijst in prioriteitengroep 2. Meer teksten van GRIP over de rechten van mensen die in prioriteitengroep 2 of 3 zonder perspectief op de wachtlijst staan:

Draagt de wachtlijst bij aan ondraaglijk lijden? luidde de titel van ons artikel over het dossier in De Standaard dat schrijnende getuigenissen publiceerde over de verbanden tussen gebrek aan ondersteuning en euthanasie-aanvragen van mensen met een handicap met focus op autisme. 

Eerder dit voorjaar schreven we al een artikel over de plannen van Wouter Beke met de mensen in prioriteitengroepen 2 en 3: Wouter Beke negeert de rechten van de mensen in prioriteitengroepen 2 en 3

Er verscheen ook een scherp opiniestuk op www.dewereldmorgen.be: Beke en handicap: van de regen in de f(l)op

Rond prioriteitengroep 2 is recent wel wat te doen, omdat de minister via een experiment met 1100 van hen zal willen kijken of ze ook met een half budget kunnen toekomen. GRIP is daarover niet te spreken. Lees ons artikel hierover: 

"Minister Crevits breekt recht op ondersteuning verder af" - Grip (gripvzw.be)